به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، در انسان ها این اختلالات را سندرم Beckwith-Wiedemann می نامند و در گاو ها آن را سندرم نوزادان بزرگ(LOS) می نامند که می تواند منجر به فرارشد جنین ها و نوزادان بزرگ شده است. این امر منجر به شرایط و ناهنجاری های فیزیکی در انسان و این جانوران می شود که اغلب منجر به مرگ می شود و حتی در زمان تولد آسیب هایی را نیز به مادر می زند. اینک محققین در دانشگاه میسوری شماری از ژن ها را شناسایی کرده اند که موجب سندرم نوزادان بزرگ در احشام می شود. محققین می گویند که شناسایی این ژن ها در این جانوران می تواند موجب شناسایی ژن های مشابه در سندرم Beckwith-Wiedemann می شود. این اختلال در انسان و احشام از نظر فیزیکی و مولکولی مشابه است. از آن جایی که این اختلالات در بارداری های حاصل از لقاح آزمایشگاهی  اتفاق می افتند، دانستن این که چه ژن هایی موجب این اختلالات می شود به پزشکان اجازه می دهد که جنین هایی را برای لانه گزینی انتخاب کنند که مارکرهای مولکولی سندرم Beckwith-Wiedemann را ندارند. سندرم Beckwith-Wiedemann منجر به ایجاد نوزادانی می شود که در مقایسه با سایر نوزادان سریع تر رشد می کنند و وزن بیشتری به دست می آورند. این نوزادان در طول زندگی شان احتمال زیادی وجود دارد که به سرطان مبتلا شوند. این سندرم در انسان کشنده نیست مگر این که منجر به سرطان شود.

پایان مطلب/